بررسی اثر زهر زنبور عسل و آسپرین بر میزان گلایکه شدن پروتئین هموگلوبین انسانی

دیابت گروهی از بیماری های متابولیک شایعی است که مشخصه آن ها بالا بودن قند خون می باشد. مطالعات مختلف بالا بودن قند خون را به عنوان اصلی ترین عامل در شروع و پیشروی عوارض دیابت معرفی کرده اند، که منجر به گلایکه شدن پروتئین ها می شود. گلایکه شدن، واکنش غیراختصاصی بین قندها و پروتئینها است که بدون نیاز به آنزیم پیش می رود. این واکنش موجب ایجاد تغییر در ساختار پروتئین ها و در نتیحه از دست رفتن عملکرد آن ها می شود. همچنین گلایکه شدن پروتئین ها در نهایت منجر به تولید محصولات هتروژن به نام محصولات نهایی گلایکه شدن (ageها) می شود. نقش ageها در بسیاری از عوارض بیماری ها دیابت از جمله رتینوپاتی، نفروپاتی، آترواسکلروز، آب مروارید و آلزایمر به اثبات رسیده است، . بنابراین کاهش میزان گلایکه شدن در پروتئین ها می تواند در کاهش مشکلات دیابتی نقش عمده ای را بازی کند. در تحقیق حاضر از آسپیرین و زهر زنبور برای کاهش میزان گلایکه شدن استفاده شد. نقش حفاظتی این مواد هم به صورت تنها و هم به صورت هم افزایی در جلوگیری از گلایکه شدن هموگلوبین انسانی توسط قندهای گلوکز و فروکتوز بررسی شد. برای این کار میزان آمین آزاد، وضعیت فیبریلار، میزان جابجایی و جذب باند سورت، میزان تخریب گروه هم و ساختار دوم هموگلوبین کنترل و گلایکه شده با استفاده از روش های فلوریمتری، طیف سنجی فرابنفش و طیف سنجی دو رنگ نمایی حلقوی بررسی شد. نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر نشان داد که میزان افزایش یافته ی ساختار بتا و تخریب گروه هم در حضور آسپیرین و زهر زنبور کاهش چشمگیری نشان داد. همچنین آسپیرین و زهر زنبور میزان جابجایی باند سورت در اثر گلایکه شدن را کاهش می دهد. گلایکه شدن هموگلوبین منجر به تغییر در ساختار دوم آن شد که آسپیرین و زهر زنبور این تغییرات ساختاری را در حد چشمگیری کاهش دادند. این نتایج نشان می دهند که زهر زنبور می تواند به عنوان دارو در جلوگیری از عوارض دیابت مطرح باشد.